posle ponoći
slušam klavirske
kompozicije
onog ko ima
različito ime
u svakoj zemlji
u koju ode
onog
čiji su gutljaji
puni azijske
prljave vode
i koji priča jezikom
koji nikada
neću razumeti
na tom jeziku
prsti nemaju
množinu
i voda se kaže
šuej
tu reč
često izgovaram
kada sam
sama
šuej
teci
kao suze što teku
niz lica ožalošćenih
TECI!
nek se bes vidi
u tvom zlatnom odsjaju
teci
umij krvave ruke
našeg čoveka
teci
šuej
Нема коментара:
Постави коментар